PAPATYALARI SEVİYORUM
Zahmetsizler, kaprisleri yok bir gül kadar ilgiye aç tavırlara da sahip değiller.
Papatyaları seviyorum?
Her sene ekilmeye ve kimseye ihtiyaç duymadan kendi kendine aynı yerden dünyaya gülümseyebiliyorlar. Minneti yok kimseye, kendi kendine yetebiliyorlar.
Papatyaları seviyorum?
Masada başköşede sığı bir vazoya konmuyorlar. Öyle başköşeden dudağını bükerek etrafa bakan o mağrur, tuhaf davranışları ise karanfile çoktan teslim etmiş bile, bunun ödülünü ise başlarda taç olmakla almışlar.
Papatyaları seviyorum?
Gelincikler kadar nazik ve çıt kırıldım değiller. Zarafeti kırılganlıkla değil asilliğiyle ölçülebilecek cinsten olduğunu söyleyebilirim.
Papatyaları seviyorum?
Pahalıdan kendilerini satmayacak kadar onurlular.