KELEBEK MİSALİ
Kelebek misali kalbim özgürce uçarken senin sol yanına kondu. Uzun zaman sonra ilk defa nefes aldım. Dudaklarında soluklandım. Yüreğinin sıcaklığıyla tüm vücudum ısındı. Yorgundum. Fazlasıyla bitkindim ancak omzunda dinlenebildim.
Beyaz minik bir kelebektim. Narin ve kırılgandım. Beni görenler için öylesine kendi yolumda uçuyordum işte garip bir sonsuzlukta. Yalnızlıkla dolu bir boşlukta öylesine pervasız?
Elimi bırakma! Tek günlük ömrümüzde kanatlarım bir hasret ateşi ile yanabilir. Sebep sadece sevilmek ya da sevmek değil. İnsan elbette birçok kere sevebilir. Önemli olan yormadan, yıpratmadan bir bütünü oluşturabilmek ancak bu hayatta tek bir sefer ve bir tek kişiyle bu mümkün olabilir.
Bu aşk ikimizin canını da acıtabilir. Derbeder edip mecnuna çevirebilir. Kanadım kırılırsa yaşayamam. Senden uzağa zaten uçamıyorum. Yakınında da hasret ateşinle beni yakma!
Kelebek misali bir ömre bedel seni seviyorum?